Dear Pag-ibig…

Mahal ko siya. Mahal na mahal. Simula pa noong una kong makita ang kanyang ngiti, alam ko na siya na ang para sa akin. Siya na ang taong magpapasaya sa akin habang buhay. Siya na ang taong magbibigay ng kulay sa aking mundo.

Pero hindi pala ganun kadali ang magmahal. Hindi sapat ang aking damdamin para makuha ang kanyang atensyon. Hindi niya ako napansin, hindi niya ako kinilala, hindi niya ako pinahalagahan. Para sa kanya, isa lang akong estranghero na nagkataong nasa parehong lugar sa parehong oras.

Kahit gaano ko kalakas isigaw sa buong mundo kung gaano pa rin kita kamahal, hindi mo ito maririnig dahil iba na mundo mo. Mundo na puno ng saya at ligaya kasama ang taong pinili mo. Mundo na walang lugar para sa akin at sa aking pag-ibig.

Paano ba ako makakalimot? Paano ba ako makakamove on? Paano ba ako makakahanap ng bagong pag-asa? Ito ang mga tanong na gumugulo sa aking isipan araw-araw. Ito ang mga tanong na walang sagot.

Pero hindi ako susuko. Hindi ako magpapatalo sa sakit at lungkot. Hindi ako magpapadala sa awa at hinagpis. Hindi ako magpapabaya sa aking sarili at sa aking pangarap.

Alam ko na darating din ang araw na makakalaya ako sa aking pagmamahal sa iyo. Darating din ang araw na makakasumpong ako ng taong mamahalin ako ng higit pa sa pagmamahal ko sa iyo. Darating din ang araw na masasabi ko sa iyo na wala ka nang epekto sa akin.

Hanggang noon, patuloy akong magsusulat ng aking nararamdaman. Patuloy akong magbabahagi ng aking kwento at karanasan sa mga taong nakakarelate sa akin. Patuloy akong maghahanap ng inspirasyon at motibasyon sa mga taong sumusuporta at nagmamahal sa akin.

Salamat sa inyong lahat na bumabasa ng aking blog. Sana ay nakatulong ako sa inyo na maibsan ang inyong mga problema at pagdurusa. Sana ay naging bahagi ako ng inyong paghilom at pagbangon.

Sana ay maging masaya kayo, tulad ng gusto kong maging masaya.