Minsan kasi, nakakapit tayo sa mga taong akala natin ay mahalaga sa atin pero sa totoo lang ay hindi naman. Minsan, binibigay natin ang lahat ng ating pagmamahal at pag-aalaga sa mga taong hindi naman marunong magpahalaga at magbalik ng ating pagmamahal. Minsan, pinipilit natin na magkasya sa mga taong hindi naman tayo kayang tanggapin ng buo at walang pasubali.

Pero mga Yagit, hindi dapat ganito ang ating buhay. Hindi tayo dapat maging masokista na patuloy na nagpapakasakit sa mga taong hindi karapat-dapat sa ating pagmamahal. Hindi tayo dapat maging martyr na patuloy na nagtitiis sa mga taong hindi naman tayo nirerespeto at pinapahalagahan. Hindi tayo dapat maging tanga na patuloy na umaasa sa mga taong hindi naman tayo kayang mahalin ng totoo at tapat.

Ang dapat nating gawin ay kalimutan na sila. Oo, kalimutan na sila. Hindi sila ang mundo mo. Hindi sila ang dahilan ng iyong pag-iral. Hindi sila ang susi ng iyong kaligayahan. Ang mundo ay napakalaki at napakarami ng mga taong handang magmahal sa iyo ng higit pa sa iyong inaasahan. Ang buhay ay napakaganda at napakarami ng mga dahilan para maging masaya at kuntento. Ang puso mo ay napakalakas at napakatapang para harapin ang anumang hamon at pagsubok.

Kaya huwag kang matakot na kalimutan sila. Huwag kang matakot na lumayo sa kanila. Huwag kang matakot na maghanap ng bago at mas magandang pag-ibig. Dahil ikaw ay espesyal, ikaw ay mahalaga, ikaw ay may halaga. At mayroon kang karapatan na maging masaya at makatagpo ng mga taong minamahal ka at nakikita kung gaano ka kahalaga.