Naaalala niya ang kanyang dating nobyo na si Mark, na iniwan siya nang walang paalam. Hindi niya alam kung bakit siya iniwan ni Mark, na mahal na mahal niya. Hindi ba sapat ang kanyang pagmamahal? Hindi ba sila bagay sa isa't isa? Ano ang kulang sa kanilang relasyon?

Napaluha si Liza sa pag-alaala. Hindi niya mapigilan ang sakit na nararamdaman niya sa puso. Parang may tumutusok sa kanyang dibdib. Parang may humahatak sa kanyang kaluluwa. Parang may nawala sa kanyang buhay. Ang pag-ibig niya kay Mark ay parang ulan na dumating at umalis nang biglaan. Hindi niya alam kung kailan ito babalik o kung babalik pa ba ito. Ang tanging alam niya ay mahal niya si Mark at gusto niya siyang makita muli.

Pero paano niya makikita si Mark kung hindi siya sumasagot sa kanyang mga tawag at mensahe? Paano niya makikita si Mark kung hindi siya lumalabas ng bahay? Paano niya makikita si Mark kung hindi siya umaasa? Naisip ni Liza na baka hindi na talaga sila para sa isa't isa. Baka hindi na talaga sila magkikita muli. Baka hindi na talaga sila magkakabalikan.

Napabuntong-hininga si Liza at tumayo mula sa kanyang kama. Tinanggal niya ang kurtina ng bintana at hinayaan ang liwanag ng araw na pumasok sa kanyang kwarto. Nakita niya ang bahaghari na lumitaw sa langit matapos ang ulan. Napangiti si Liza at naramdaman niyang may pag-asa pa. Baka hindi pa tapos ang lahat. Baka may bagong pag-ibig na darating sa kanyang buhay. Baka may bagong ulan na magpapabago ng lahat.

Ang bagong ulan ay nagngangalang Leo, ang bagong kapitbahay ni Liza. Nakilala ni Liza si Leo nang tumulong siya sa paglipat ng mga gamit nito sa bahay nila. Agad na nagustuhan ni Liza ang mabait at masayahing ugali ni Leo, pati na rin ang gwapo at matipunong katawan nito. Naging magkaibigan sila at madalas silang mag-usap at magtawanan. Ununti-unting nahulog ang loob nila sa isa't isa at naramdaman nila ang init ng pag-ibig.

Isang araw, habang naglalakad sila sa park, inamin ni Leo kay Liza ang kanyang nararamdaman para sa kanya. Sinabi niyang mahal na mahal niya si Liza at gusto niyang maging nobya nito. Napaiyak si Liza sa tuwa at sinabi rin niyang mahal din niya si Leo at gusto niyang maging nobyo nito. Nagyakap at naghalikan sila habang bumubuhos ang ulan.

Ang pag-ibig parang ulan, minsan dahan-dahan, minsan mabilis at higit sa lahat kaya mong maramdaman pero hindi mo kayang pigilan. Ito ang natutunan ni Liza mula kay Leo, ang bagong ulan ng kanyang buhay.