Ako si Josie at ito po ang aking kwento…

Ito ang naisip ko nang makita ko si Jake sa coffee shop na madalas kong tambayan. Jake ang best friend ko since high school. Siya ang laging nandiyan para sa akin sa lahat ng pagsubok na pinagdaanan ko. Siya ang laging nakikinig sa mga rants ko tungkol sa mga ex ko na walang kwenta. Siya ang laging nagpapatawa sa akin kapag malungkot ako. Siya ang laging nagbibigay ng payo sa akin kapag nalilito ako.

Pero hindi ko siya nakita bilang higit pa sa kaibigan. Hindi ko napansin na may nararamdaman siya para sa akin na mas malalim pa sa pagkakaibigan. Hindi ko napansin na habang ako ay nag-aaksaya ng oras at luha sa mga lalaking hindi ako kayang mahalin ng totoo, siya ay naghihintay lang sa tabi ko na handang ibigay ang lahat para sa akin.

Hanggang isang araw, nakita ko siyang may kasamang iba. Isang babae na maganda, matalino at mabait. Isang babae na bagay na bagay sa kanya. Isang babae na hindi ako.

Naramdaman ko ang isang matinding sakit sa dibdib ko. Naramdaman ko ang isang matinding pagsisisi sa sarili ko. Naramdaman ko ang isang matinding panghihinayang sa pagkakataon na nawala na.

Naisip ko, bakit ngayon lang? Bakit ngayon lang ako nagising sa katotohanan? Bakit ngayon lang ako napagtanto na si Jake ang totoong nagmamahal sa akin? Bakit ngayon lang ako nagsabi ng "Mahal kita, Jake"?

Pero huli na ang lahat. Wala na akong magagawa. Wala na akong karapatan. Wala na akong pag-asa.

Minsan, kailangan mo lang magising sa katotohanan. Dahil baka mawala pa yung totoong nagmamahal sayo na matagal na palang nasa harap mo.

At kapag nawala na siya, wala ka nang magagawa kundi tanggapin ang katotohanan na ikaw ang dahilan kung bakit siya nawala.