Ako ay nagkaroon ng isang relasyon na tumagal ng tatlong taon. Siya ang aking unang seryosong boyfriend at akala ko noon ay siya na ang makakasama ko habang buhay. Mahal na mahal ko siya at ginawa ko ang lahat para sa kanya. Pero hindi pala sapat ang pagmamahal lang para magtagal ang isang relasyon. May mga bagay na hindi natin kontrolado at may mga pagkakataon na hindi tayo tugma sa isa't isa.
Nang maghiwalay kami, sobrang sakit ng naramdaman ko. Hindi ako makakain, makatulog, o makapagtrabaho ng maayos. Umiyak ako araw-araw at hinanap-hanap ko siya sa bawat sandali. Naisip ko na wala nang saysay ang buhay ko kung wala siya. Naging depressed ako at nawalan ng gana sa lahat.
Pero habang tumatagal, unti-unti akong nakakabangon. Naghanap ako ng mga bagong gawain at kaibigan na makakapagpasaya sa akin. Nag-focus ako sa aking sarili at sa aking mga pangarap. Natutunan kong magpahalaga sa aking pamilya at sa Diyos. At higit sa lahat, natutunan kong magpatawad at magmahal muli.
Ngayon ay masasabi kong naka move-on na ako sa aking ex. Hindi ko na siya hinahanap o iniiyakan. Hindi ko na siya galit o nasasaktan. Natanggap ko na ang katotohanan na hindi kami para sa isa't isa at may mas magandang plano ang tadhana para sa akin.
Pero hindi ibig sabihin na nakalimutan ko na siya o wala na akong pakialam sa kanya. Hindi rin ibig sabihin na binalewala ko na ang mga alaala namin o pinagsisisihan ko ang aming relasyon. Sa katunayan, natatawa pa rin ako kapag naaalala ko ang mga masasayang sandali namin noon. Ang mga biro, tawanan, lambingan, at adventure namin ay bahagi pa rin ng aking buhay.
Ang mga alaala ay hindi dapat ikalungkot o ikahiya. Ito ay dapat ipagpasalamat at ikarangal. Dahil dito tayo natuto, lumago, at nagmahal. Dahil dito tayo naging mas malakas, mas matalino, at mas mabuti.
Kaya huwag kang matakot mag-alala sa iyong ex. Huwag mong itago o itapon ang mga larawan, regalo, o sulat niya. Huwag mong iwasan ang mga lugar, kanta, o pelikula na nagpapaalala sa inyo. Huwag mong pigilan ang iyong sarili na tumawa o umiyak kapag nasa mood ka.
Ang importante ay alam mo kung ano ang iyong nararamdaman at kung ano ang iyong ginagawa. Alam mo kung kailan ka dapat lumaban o sumuko. Alam mo kung kailan ka dapat maghintay o mag-move on.
At sana, kapag dumating ang araw na makita mo ulit siya o marinig ang pangalan niya, hindi ka na malungkot o magalit. Sana ay makangiti ka na lang at sabihin sa iyong sarili: "EX. Nakakatawa ang memories
