Sa aking palagay, wala naman talaga pinanganak na manloloko. Hindi lang talaga naitanim sa pag-iisip nila ang tunay na kahulugan ng seryoso, respeto at kuntento. Baka sa kanilang paglaki, nakita nila ang mga halimbawa ng mga taong hindi tapat sa kanilang mga salita at gawa. Baka sa kanilang pag-ibig, nasaktan sila ng mga taong pinagkatiwalaan nila. Baka sa kanilang paghahanap-buhay, napilitan sila na gumawa ng mga bagay na labag sa kanilang konsensya.

Ang mga manloloko ay hindi masamang tao. Sila ay mga taong may mga kakulangan at kahinaan na kailangan nilang punan at harapin. Hindi sila dapat layuan o iwanan. Sila ay dapat tulungan at gabayan. Sila ay dapat bigyan ng pagkakataon na magbago at magpakatotoo.

Ang mga manloloko ay hindi dapat tularan o hangaan. Sila ay mga taong may mga maling paniniwala at panuntunan na kailangan nilang itama at baguhin. Hindi sila dapat sundin o paniwalaan. Sila ay dapat hamunin at kontrahin. Sila ay dapat turuan ng leksyon na ang pagloloko ay hindi nagdudulot ng kasiyahan o tagumpay.

Ang mga manloloko ay hindi dapat katakutan o galitin. Sila ay mga taong may mga problema at suliranin na kailangan nilang lutasin at iresolba. Hindi sila dapat saktan o gantihan. Sila ay dapat mahalin at patawarin. Sila ay dapat ipagdasal at ipagkaloob ang kapayapaan.

Ang blog post na ito ay para sa lahat ng mga nakaranas, nakakaranas o makakaranas ng pagloloko sa iba't ibang aspeto ng buhay. Sana ay maging inspirasyon ito sa inyo na huwag mawalan ng pag-asa at pagtitiwala sa sarili at sa Diyos. Sana ay maging gabay ito sa inyo na huwag maging manloloko o biktima ng pagloloko. Sana ay maging paalala ito sa inyo na ang pagmamahal, katapatan at kasiyahan ay hindi nakukuha sa pamamagitan ng pagloloko, kundi sa pamamagitan ng pagsisikap, pagbibigay at pagpapakumbaba.

Ikaw kailan ka magbabago?