Ang unang dahilan ay para sa iyong sarili. Kung may nakikita kang mali o hindi ka sang-ayon sa isang bagay, hindi mo dapat itago ang iyong saloobin. Hindi lang ito nakakasama sa iyong kalusugan dahil sa stress at pagpipigil ng emosyon, kundi nakakabawas din ito sa iyong dignidad at pagpapahalaga sa sarili. Hindi mo kailangang matakot na masaktan ang iba kung alam mong nasa tama ka at wala kang ginagawang masama. Ang mahalaga ay marunong kang magbigay ng respeto at magpahayag ng opinyon sa tamang paraan.

Ang pangalawang dahilan ay para sa mga taong nakapaligid sa iyo. Kung palagi mong iniisip ang mararamdaman nila bago mo sabihin ang opinyon mo, baka hindi mo na sila makilala nang lubusan. Baka hindi mo na rin sila matulungan na magbago o umunlad sa kanilang buhay. Kung mahal mo sila, dapat mong sabihin ang totoo kahit na masakit. Hindi naman ibig sabihin na wala kang pakialam sa kanila kung sasabihin mo ang iyong saloobin. Sa katunayan, mas nagpapakita ka ng pagmamahal at pag-aalala kung gagawin mo ito. Hindi mo sila iniiwan sa dilim o pinapabayaan na magkamali.

Ang panghuling dahilan ay para sa lipunan. Kung lahat tayo ay magiging matapang at matatag na magsabi ng opinyon natin, mas magiging bukas at malaya ang ating pamayanan. Mas magkakaroon tayo ng pagkakaisa at pagtutulungan sa pagharap sa mga hamon at suliranin. Mas magiging makabuluhan at makatotohanan ang ating mga usapan at diskusyon. Mas magiging mapayapa at masaya ang ating mga relasyon.

Sa madaling salita, huwag mong isipin muna ang mararamdaman nila bago mo sabihin ang opinyon mo. Isipin mo muna ang mararamdaman mo, ang mararamdaman nila pagkatapos mong sabihin ang opinyon mo, at ang mararamdaman ng buong mundo dahil sa opinyon mo. Baka mas makabuti pa nga ang iyong opinyon kaysa sa iyong katahimikan.