Bakit nga ba ganito? Bakit pag mahal natin ng sobra-sobra ang isang tao, handa nating gawin ang lahat-lahat. Pero bakit ganon? Kahit lahat ginawa mo na, bakit wala ka pa ring magawa para mahalin ka nya?

Sa blog post na ito, aking susubukan na sagutin ang ilan sa mga tanong na iyan. Aking ibabahagi ang aking mga karanasan, opinyon, at payo tungkol sa pag-ibig na hindi nasusuklian.

Una sa lahat, kailangan nating maintindihan na ang pag-ibig ay hindi isang bagay na mapipilit o mapag-uutos. Hindi natin maaaring sabihin sa isang tao na mahalin tayo dahil mahal natin siya. Hindi rin natin maaaring gawin ang lahat ng gusto niya o ibigay ang lahat ng kailangan niya para lang mapansin niya tayo o magbago ang nararamdaman niya.

Ang pag-ibig ay isang regalo na binibigay ng puso at hindi ng utak. Ito ay isang damdamin na lumalabas sa loobin at hindi sa labas. Ito ay isang desisyon na ginagawa ng dalawang tao at hindi ng isa lang.

Kaya kung ang taong mahal mo ay hindi ka mahal pabalik, hindi mo siya masisisi o masasaktan. Hindi mo rin siya maaaring baguhin o kontrolin. Ang kaya mo lang gawin ay tanggapin ang katotohanan at magpasya kung ano ang makakabuti para sa iyo.

Pangalawa, kailangan nating malaman na ang pag-ibig ay hindi sapat para maging masaya at matagumpay ang isang relasyon. Marami pang ibang salik na dapat isaalang-alang tulad ng tiwala, respeto, komunikasyon, suporta, kompatibilidad, at pangarap.

Kung ang taong mahal mo ay hindi ka mahal pabalik, baka ibig sabihin niyan ay hindi kayo tugma sa isa't isa. Baka may mga pagkakaiba kayo na hindi ninyo kayang iresolba o i-compromise. Baka may mga pangangailangan kayo na hindi ninyo kayang ibigay sa isa't isa. Baka may mga layunin kayo sa buhay na magkaiba o magkasalungat.

Kung ganito ang sitwasyon, mas makabubuti siguro na maghiwalay na kayo at humanap ng ibang taong mas babagay sa inyo. Hindi ito madali gawin pero ito ay isang hakbang para makahanap ng tunay na kaligayahan at katuparan.

Panghuli, kailangan nating matutunan na mahalin ang ating sarili bago natin mahalin ang iba. Hindi tayo dapat umasa sa pag-ibig ng iba para maramdaman ang ating halaga at kahulugan. Hindi tayo dapat mawalan ng dignidad at prinsipyo para lang makakuha ng pansin o simpatya.

Ang pagmamahal sa sarili ay isang proseso na nagsisimula sa pagtanggap ng ating mga kakayahan at kahinaan. Ito ay nagpapatuloy sa pagpapabuti ng ating mga kalidad at kakulangan. Ito ay nagtatapos sa pagpapahalaga sa ating mga ambisyon at kontribusyon.

Kung mahal natin ang ating sarili, mas madali nating harapin ang mga pagsubok sa pag-ibig. Makakapagdesisyon tayo nang maayos kung ano ang tamang gawin sa buhay at sa relasyon. Hindi tayo magiging desperado at magpapakatanga para lang sa isang pagmamahal na hindi naman nararapat sa atin.

Sa pagtatapos ng aking blog post na ito, nais kong ipaalala sa inyo na ang pag-ibig ay hindi dapat magbigay sa atin ng sakit at kalungkutan. Dapat itong magdulot ng saya at kaganapan. Subalit hindi natin ito magagawa kung hindi natin papahalagahan ang ating sarili at hindi natin tatanggapin ang mga bagay na hindi naman para sa atin.

Mahalin natin ang ating sarili. Panatilihin natin ang dignidad at respeto sa ating mga sarili. Magpakatotoo tayo sa ating nararamdaman at sa ating mga pangangailangan. At higit sa lahat, maniwala tayo na mayroong magmamahal sa atin nang tunay, mayroong magbibigay sa atin ng halaga at kahulugan sa ating buhay. Ang importante ay handa tayong buksan ang ating puso at umasa sa magandang bukas.