Yan ang motto ko sa buhay. Hindi ako magpapatalo sa mga taong walang kwenta at walang respeto sa akin. Hindi ako magpapadala sa mga pangako at sweet words na wala namang katotohanan. Hindi ako magpapaloko sa mga paasa at pa-fall na wala namang plano na seryosohin ako. 

Alam ko ang worth ko bilang isang gwapong lalake :D lolz. Alam ko ang karapatan ko bilang isang tao. Alam ko ang gusto ko bilang isang partner. At alam ko kung sino ang deserve ko bilang isang lover. 

Kaya naman hindi ako basta-basta nagpapakilala sa mga lalaki na nakikilala ko online o sa mga blind dates na inaayos ng mga kaibigan ko. Hindi ako nagpapadala sa mga first impressions o sa mga physical attractions. Hindi ako nagpapabola sa mga compliments o sa mga gifts. 

Hindi ako madaling ma-in love. Pero pag nagmahal ako, todo-todo na yan. Walang patid, walang palya, walang humpay. Ibibigay ko ang lahat ng meron ako para sa taong mahal ko. Susuportahan ko siya sa lahat ng kanyang pangarap at plano. Aalagaan ko siya sa lahat ng kanyang pangangailangan at problema. Mamahalin ko siya sa lahat ng kanyang kahinaan at kalakasan.

Pero hindi ibig sabihin na dahil ganun ako ka-devoted ay wala na akong sariling buhay. Hindi ibig sabihin na dahil ganun ako ka-loyal ay wala na akong sariling opinyon. Hindi ibig sabihin na dahil ganun ako ka-sweet ay wala na akong sariling standards.

Hindi ako martyr. Hindi ako tanga. Hindi ako manhid. 

Kaya naman pag may nakikita akong red flags sa relasyon namin, hindi ako nagbubulag-bulagan. Pag may nararamdaman akong hindi tama sa ugali niya, hindi ako nagtitiis. Pag may nalalaman akong hindi maganda sa ginagawa niya, hindi ako nagbubulag-bulagan. 

Hindi ako takot makipag-break. Hindi ako takot magsabi ng totoo. Hindi ako takot lumaban para sa sarili ko. 

Kasi alam ko na mas mabuti nang masaktan ngayon kaysa magtiis habambuhay. Mas mabuti nang umiyak ngayon kaysa magpaka-miserable habambuhay. Mas mabuti nang maiwan ngayon kaysa magpaka-slave habambuhay.

Ang puso manhid lang pero hindi tanga. 

Kaya sa lahat ng mga sawi diyan, huwag kayong mawalan ng pag-asa. Huwag kayong matakot magmahal ulit. Huwag kayong magsisi sa mga naging desisyon nyo.

Basta alam nyo lang kung kailan dapat tumigil, kung kailan dapat lumaban, at kung kailan dapat bumitaw.

Ang puso manhid lang pero hindi tanga. 

Pero pagdating sa tamang tao, ang puso marunong ding magbigay, magtiwala at magmahal.