Sa tingin ko, ang mga taong nagsasabing wlang oras ay may dalawang posibleng dahilan: una, hindi sila tunay na nagmamahal; o ikalawa, hindi sila marunong mag-prioritize. Kung tunay kang nagmamahal, gagawa ka ng paraan para makita at makausap ang iyong mahal. Hindi mo hahanapin ang mga dahilan para iwasan siya o palampasin ang mga pagkakataon na maging masaya kasama siya. Hindi mo rin sasabihin na busy ka sa trabaho, sa pag-aaral, sa pamilya o sa iba pang bagay na mas importante sa iyo kaysa sa kanya. Kung tunay kang nagmamahal, isasama mo siya sa iyong mga plano at pangarap. Hindi mo siya ituturing na isang dagdag na responsibilidad kundi isang biyaya at inspirasyon.
Matutong mag-prioritized
Kung marunong ka namang mag-prioritize, alam mo kung ano ang dapat mong unahin at kung ano ang dapat mong iwanan. Alam mo kung paano i-balance ang iyong mga gawain at obligasyon sa iyong personal na buhay. Hindi mo pinagkakait ang iyong oras sa iyong sarili at sa iyong mahal. Hindi mo rin hinahayaan na mawala ang iyong oras sa mga bagay na hindi naman makabuluhan o makakatulong sa iyo. Kung marunong ka mag-prioritize, alam mo kung paano gumawa ng schedule at sundin ito. Hindi mo sinasayang ang iyong oras sa mga walang kwentang usapan o gawain. Hindi mo rin binabalewala ang mga espesyal na araw o okasyon na dapat mong ipagdiwang kasama ang iyong mahal.
Sa madaling salita, kung tunay kang nagmamahal at marunong kang mag-prioritize, hindi ka magsasabing wlang oras. Ibibigay mo ang iyong oras sa taong mahalaga sa iyo at hinding-hindi mo siya pababayaan. Ito ang aking mensahe sa lahat ng mga nagmamahalan: huwag ninyong hayaan na maging hadlang ang oras sa inyong pag-ibig. Gawin ninyong dahilan ang oras para lalo pang lumakas at tumagal ang inyong relasyon. Sa dalawang taong tunay na nagmamahalan, hindi uso ang salitang... wlang oras.
