Naniniwala ang Pangulo na ang ROTC ay makakatulong sa paghahanda at pagtugon sa mga banta sa pambansang seguridad at kalamidad, pati na rin sa paghubog ng mga kabataan bilang mga makabayan at responsable na mamamayan.

Ngunit hindi lahat ay sang-ayon sa panukalang batas na ito. Maraming grupo ang tumututol dito, lalo na ang mga estudyante at mga organisasyong pangkabataan. Ayon sa kanila, mas mabuti pang palakasin ang umiiral na National Service Training Program (NSTP), kung saan binibigyan ng pagpipilian ang mga estudyante kung ROTC, civic welfare training service, o literacy training service ang kanilang kukunin. Sinasabi nila na ang mandatory ROTC ay hindi solusyon sa mga problema ng bansa, kundi isang paraan lamang upang magpalaganap ng kultura ng karahasan, korapsyon, at pananakot.

Ang mandatory ROTC ay may kontrobersyal na kasaysayan sa Pilipinas. Noong 2001, isang estudyante ng University of Santo Tomas na si Mark Welson Chua ang pinatay matapos niyang isiwalat ang mga anomalya sa kanilang ROTC unit. Dahil dito, nagkaroon ng malawakang protesta at kampanya para i-abolish ang mandatory ROTC program. Sa ilalim ng Republic Act No. 9163 o ang National Service Training Program Act of 2001, naging opsyonal na lamang ang ROTC para sa mga kolehiyo.

Sa aking opinyon, hindi dapat ipagpatuloy ang pagpasa ng mandatory ROTC bill. Sa halip, dapat bigyang-pansin ang mga tunay na pangangailangan ng mga estudyante at ng edukasyon. Dapat ding igalang ang karapatan at kalayaan ng mga kabataan na pumili kung ano ang gusto nilang gawin para sa kanilang bayan. Hindi dapat ipilit ang militarismo bilang sagot sa lahat ng hamon na kinakaharap natin. Mas kailangan natin ngayon ang kooperasyon, komunikasyon, at kompasyon.