Pero hindi ko inakala na dito rin mangyayari ang isa sa pinakamalas na araw ng aking buhay. Ang araw na nasira ang aking laptop.

Isang hapon, habang nag-aaral ako sa 7-11 para sa isang exam kinabukasan, bigla na lang namatay ang aking laptop. Akala ko lowbat lang kaya kinuha ko ang charger ko at sinaksak ito sa saksakan. Pero hindi pa rin gumana ang aking laptop. Tinry ko ulit i-on pero wala pa rin. Naramdaman ko na may usok na lumalabas mula sa ilalim ng laptop ko. Nagulat ako at agad kong hinawakan ang laptop ko para ilayo ito sa saksakan. Pero napaso ako dahil sobrang init nito. Nagising ang lahat ng tao sa loob ng 7-11 dahil sa amoy ng nasusunog na plastik at metal. Tumayo ako at dali-daling lumapit sa guard para humingi ng tulong. Sabi niya baka may short circuit o overload ang laptop ko kaya sumabog.

Nagpanic ako dahil hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Ang laptop ko ay hindi lang isang gamit para sa akin. Ito ay ang aking kaibigan, kasama, at katulong sa aking pag-aaral. Dito ko isinusulat ang aking mga assignments, reports, at projects. Dito ko din ina-access ang aking mga online classes, emails, at social media accounts. Dito ko din nakikita ang aking mga pictures, videos, at memories na hindi ko kayang mawala.

Pero wala na akong magagawa. Nasira na ang aking laptop at hindi na ito maayos pa. Naiyak ako habang tinitingnan ang aking laptop na parang bangkay na nakahiga sa mesa. Hindi ko alam kung paano ako makakapag-exam bukas kung wala akong laptop. Hindi ko alam kung paano ako makakapag-submit ng aking mga requirements kung wala akong laptop. Hindi ko alam kung paano ako makakapag-move on kung wala akong laptop.

Pero bago pa ako tuluyang mabaliw sa pagdadalamhati, may lumapit sa akin na isang lalaki na may hawak na isang bagong laptop. Kilala ko siya dahil siya ay isa sa mga kaklase ko sa Aero Engineering. Siya ay si Mark, ang pinakamatalino at pinakaguwapo sa aming batch. Madalas siyang mag-top sa mga exams at quizzes namin. Madalas din siyang mapansin ng mga babae dahil sa kanyang charm at charisma.

"Hi, I'm Mark," sabi niya sa akin habang inaabot niya ang bagong laptop niya sa akin. "I saw what happened to your laptop and I felt sorry for you. So I decided to give you this as a gift."

Nanlaki ang aking mga mata habang tinatanggap ko ang bagong laptop niya. Hindi ako makapaniwala na binigyan niya ako ng isang bagong laptop na parang wala lang. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko o gagawin ko.

"Thank you so much!" sabi ko habang yumayakap ako sa kanya. "You're so kind and generous! You're my hero!"

He smiled and hugged me back. "You're welcome," sabi niya habang hinahaplos niya ang aking buhok. "I've always liked you since the first day of class. You're smart, beautiful, and funny. You're my dream girl."

Napatigil ako sa pagyakap at tumingin sa kanyang mga mata. Nagulat na lang ako ng biglang tinapik tapik ang likod ko ng guard ng 7-11. Ginigising nya ako, nakatulog pala ako sa sobrang pagod sa pag rereview, niremind nya lang ako na baka daw may magnakaw ng laptop ko.

Hayz si Manong Guard talaga, panira ng panaginip.