Ako si BatangYagit, isang simpleng mamamayan ng Barangay San Sta. Fe. Sa blog post na ito, gusto kong ibahagi sa inyo ang aking karanasan sa pagpapatuli kay Mang Krising, ang sikat na taga-tuli sa amin.

Ang pagpapatuli ay isang tradisyon na ginagawa ng mga lalaki sa Pilipinas kapag sila ay nasa edad na 12 hanggang 14 taon. Ito ay isang paraan ng pagpapakita ng pagiging matapang at paghahanda sa pagiging tunay na lalaki. Ang pagpapatuli ay may dalawang paraan: ang medikal na tuli at ang tradisyonal na tuli. Ang medikal na tuli ay ginagawa sa ospital o klinika ng isang doktor gamit ang mga kagamitan at gamot. Ang tradisyonal na tuli naman ay ginagawa sa bahay o sa ilalim ng puno ng mangga ng isang matanda o albularyo gamit ang labaha at dahon ng bayabas.

 

Sa amin, mas kilala at mas pinipili ang tradisyonal na tuli ni Mang Krising. Si Mang Krising ay isang matandang lalaki na may makapal na balbas at bigote. Siya ay kilala sa buong barangay bilang isang magaling na taga-tuli. May pagka kulubot na ang balat dahil sa kanyang edad, maputi na ang buhok at naka-sumbrero. May hawak siyang isang malaking gunting at isang bungkos ng dahon ng bayabas. Mukha siyang mabait pero nakakatakot din. Lagi siyang nakasuot ng puting kamiseta at maong na pantalon.

Marami na siyang natulian sa loob ng ilang dekada. Sabi nila, siya ay may espesyal na kakayahan na hindi mapapaiyak ang mga batang tutulian niya. Hindi rin daw sila magkakaroon ng impeksyon o sugat dahil sa kanyang mahusay na pamamaraan.

 

Nung ako ay 12 taong gulang, nagdesisyon ang aking si Aling Fe ang aking nanay na ipatuli ako kay Mang Krising. Sabi niya, ito ay isang karangalan at pribilehiyo na makapagpatuli kay Mang Krising. Hindi raw ako dapat matakot dahil siya ay mabait at maalam. Sabi pa niya, masarap daw ang pakiramdam pagkatapos magpatuli dahil mas malinis at mas maluwag ang ari.

 

Isang umaga, sinamahan ako ng aking ina sa bahay ni Mang Krising. Doon ko nakita ang iba pang mga batang naghihintay sa kanilang pagpapatuli. Lahat sila ay may takot at kaba sa kanilang mga mata. Narinig ko ang ilan sa kanila na nagkukwentuhan tungkol sa mga kwento at sabi-sabi tungkol kay Mang Krising.

 

Takutan...

"Alam mo ba, sabi nila, hindi lang labaha ang ginagamit ni Mang Krising? Mayroon din daw siyang gunting, pako, at martilyo!" 

"Ha? Bakit naman niya gagamitin yun?" 

"Ewan ko. Baka para mas mabilis o mas masakit." 

"Grabe naman! Sana hindi totoo yun!" 

"Ako naman, narinig ko na mayroon daw siyang alagang ahas na tinatawag niyang si Bitoy. Ginagamit daw niya ito para takutin ang mga batang ayaw magpatuli." 

"Ano? Ahas? Hindi ba delikado yun?" 

"Hindi naman daw. Sabi nila, trained daw yung ahas niya. Hindi naman daw nakakagat o nakakalason." 

"Ah ganun ba? Sana nga!" 

Habang nakikinig ako sa kanila, lalo akong kinabahan. Hindi ko alam kung totoo ang mga sinasabi nila o hindi. Baka naman sila ay nagbibiro lang para magpalakas ng loob. Pero baka naman may katotohanan din ang mga kwento nila. 

Nang dumating ang aking turno, tinawag ako ni Mang Krising sa loob ng kanyang kuwarto. Doon ko nakita ang kanyang mga gamit: isang malaking labaha nga, dalawang gunting na stainless at isang martilyong may tatak na Stanley. May roon din syang isang mahabang balat ng hayop na ginagamit nya sa paghasa ng kanyang labaha para lalong tumalas.

 

Si Mang Krising ay hindi isang doktor o nurse. Hindi rin siya gumagamit ng anestesya o kahit anong gamot. Ang kanyang pamamaraan ay ang tinatawag na "pukpok", kung saan ang balat ng ari ay pinupukpok ng martilyo at labaha hanggang sa maghiwalay ang balat. Sabi nila, mas mabilis at mas malinis daw ito kaysa sa ibang paraan.

Final Moment...

Ito si Mang Krising, ang taga-tuli. Siya ang magpapatuli sa iyo," sabi ng aking nanay. 

"Magandang umaga po, Mang Krising," bati ko sa kanya. 

"Magandang umaga rin, BatangYagit. Huwag kang matakot. Mabilis lang ito. Masakit lang konti," sagot niya. 

"Konti lang po?" tanong ko. 

"Oo, konti lang. Parang kagat lang ng langgam," sabi niya. 

"Langgam po?" gulat ko. 

"Oo, langgam. Yung maliliit na pula na may dala-dalang asukal," paliwanag niya. 

"Hindi po ba masakit yun?" tanong ko ulit. 

"Hindi naman. Masarap pa nga eh," sabi niya. 

"Masarap po?" lalo akong nagtaka. 

"Oo, masarap. Parang kinikiliti ka lang," sabi niya. 

"Kinikiliti po?" hindi ko na alam kung ano ang sasabihin ko. 

"Oo, kinikiliti. Parang ginigising ka lang," sabi niya. 

"Ginigising po?" napailing na lang ako. 

"Oo, ginigising. Parang binabati ka lang," sabi niya. 

"Binabati po?" napahinto ako sa pagtatanong. 

"Oo, binabati. Parang sinasabi sa iyo na 'Hello, BatangYagit! Welcome to the club!'" sabi niya habang tumatawa. 

Lumapit ako sa kanya nang may takot at hiya. Hinubad ko ang aking shorts at brief at umupo sa isang silya. Dahan dahang inilabas ni Mang Krising ang kanyang labaha. Maya-maya nag dilim ang langit. Tumahimik ang paligid.

 

BatangYagit! BatangYagit!, na-uulinigan ko ang boses ng nanay ko. Tapos na tuli ka na. Agad kong tiningnan ang aking pototoy na may balot na ng puting tela na may bahid ng dugo. Nawalan pala ako ng malay. Hahaha.

 

Ikaw ano ang karanasan mo sa tuli? Sa mga kababahinan naman, yung boyfriend mo tuli na ba? Baka supot pa yan. hahaha