Ang una kong masasarap na karanasan sa probinsya ay ang paggising sa umaga na nakakarinig ng mga ibon at kuliglig. Nakakaaliw din ang pagbati ng mga kapitbahay na parang pamilya na rin. Hindi katulad sa siyudad na maingay at madumi ang paligid, sa probinsya ay presko at malinis ang hangin.
Ang pangalawa kong masasarap na karanasan sa probinsya ay ang pagkain ng mga sariwang prutas at gulay na galing sa bakuran o palengke. Hindi ko makakalimutan ang lasa ng mga mangga, bayabas, saging, kamote, at iba pa na hinog na hinog at tamis na tamis. Hindi rin ako nagsasawa sa mga lutuin ng aking lola na puro gata, bagoong, at suka ang sangkap. Masarap din ang pag-inom ng tubig na galing sa poso o ilog.
Ang pangatlo kong masasarap na karanasan sa probinsya ay ang paglalaro sa labas kasama ang aking mga pinsan at kaibigan. Marami kaming ginagawang mga laro tulad ng tumbang preso, luksong baka, patintero, habulan, at iba pa. Hindi kami natatakot magusot ang aming mga damit o magasgas ang aming mga tuhod. Masaya kami sa simpleng bagay.
Ang pang-apat kong masasarap na karanasan sa probinsya ay ang pagpunta sa mga magagandang lugar tulad ng bukid, bundok, dagat, ilog, at falls. Nakaka-amaze ang makita ang mga tanawin na puno ng kulay at buhay. Nakaka-relax din ang maligo sa malamig na tubig o magpahinga sa ilalim ng puno. Nakaka-enjoy din ang mag-ihaw o mag-picnic kasama ang pamilya o barkada.
Ang pang-lima kong masasarap na karanasan sa probinsya ay ang pagdalo sa mga okasyon o fiesta. Nakaka-excite ang makita ang mga parada, palabas, kontes, at iba pang mga aktibidad na nagpapakita ng kultura at tradisyon ng probinsya. Nakaka-busog din ang makikain sa mga handaan na puno ng mga espesyal na pagkain tulad ng lechon, pancit, adobo, halo-halo, at iba pa.
Ang buhay sa probinsya ay isa sa mga pinakamasarap na alaala na hindi ko malilimutan. Sa probinsya, nakakaranas ako ng simpleng pamumuhay, malapit sa kalikasan at sa pamilya. Hindi katulad sa siyudad, ang probinsya ay tahimik, malinis at presko ang hangin. Walang trapik, polusyon at ingay na nakakastress.
Isa sa mga masasarap din na karanasan ko sa probinsya ay ang pagpunta sa bukid kasama ang aking mga magulang at kapatid. Doon, tinutulungan ko silang magtanim, mag-ani at mag-alaga ng mga hayop tulad ng baka, kambing at manok. Masaya akong makita ang mga prutas at gulay na lumalaki at nagbibigay ng sustansya sa amin. Masarap din ang pakiramdam na makakain ng sariwang pagkain na galing sa aming sariling ani.
Bukod sa bukid, isa pang masarap na karanasan ko sa probinsya ay ang paglalakbay sa iba't ibang lugar na may magagandang tanawin. Nakapunta na ako sa mga bundok, ilog, dagat at mga falls na nakakamangha ang ganda. Doon, nakakapaglaro ako ng mga laro tulad ng habulan, taguan at tumbang preso. Nakakapagswimming din ako sa tubig na malamig at malinaw. Nakakapagrelax din ako sa ilalim ng mga puno na may iba't ibang kulay ng bulaklak.
Ang buhay sa probinsya ay hindi lang masarap kundi pati na rin masaya. Sa probinsya, nakakasalamuha ko ang aking mga kamag-anak, kapitbahay at kaibigan na mababait at matulungin. Madalas kaming magkita-kita para magkwentuhan, magtawanan at magkantahan. Mayroon din kaming mga okasyon tulad ng fiesta, kasal at kaarawan na pinaghahandaan at pinagsasaluhan namin. Sa probinsya, ramdam ko ang pagmamahal, pagkakaisa at pagtutulungan ng mga tao.
Ito ang ilan sa mga masasarap na karanasan ko sa probinsya na hindi ko makakalimutan. Ang buhay sa probinsya ay kayamanan na hindi kayang tumbasan ng anumang bagay. Sana ay makabalik ako sa aking probinsya at muling maranasan ang mga ito.
Ito ang ilan lamang sa mga masasarap na karanasan ko sa probinsya. Kay sarap alalahanin ang mga ito lalo na ngayong nasa siyudad ako at hindi ko alam kung kailan ako makakabalik doon. Sana ay mayroon din kayong mga masasarap na alaala sa probinsya na pwede ninyong ibahagi. Kayo po ano ang inyong karanasan sa probinsya na hindi nyo malilimutan?
