Ang saya-saya di ba? Pero alam mo ba kung bakit masaya ka? Hindi dahil sa nag-enjoy ka sa mga ginawa mo, kundi dahil sa hindi mo iniisip ang mga consequences ng mga ginawa mo. Hindi mo iniisip na baka makagat ka ng aso at magkaroon ka ng rabies. Hindi mo iniisip na baka masunog ang bituka mo at magkaroon ka ng ulcer. Hindi mo iniisip na baka malaman ng date mo ang katotohanan at iwanan ka niya sa restaurant.

Ang tawag diyan ay ignorance is bliss. Ang ibig sabihin niyan ay mas masarap mabuhay kung hindi ka masyadong nag-iisip. Kasi kung nag-iisip ka, marami kang iisipin na problema, stress, at worries. Marami kang iisipin na limitations, risks, at failures. Marami kang iisipin na expectations, responsibilities, at obligations.

Pero kung hindi ka nag-iisip, parang wala kang pakialam sa mundo. Parang wala kang problema, stress, at worries. Parang wala kang limitations, risks, at failures. Parang wala kang expectations, responsibilities, at obligations. Parang ikaw lang ang may-ari ng buhay mo at ikaw lang ang masusunod.

Ang sarap pakinggan di ba? Pero alam mo ba kung ano ang problema sa ganitong mindset? Hindi sustainable. Hindi pwedeng habang buhay kang hindi nag-iisip. Kasi sooner or later, hahabol sa iyo ang realidad. Hahabol sa iyo ang mga consequences ng mga ginawa mo. Hahabol sa iyo ang mga problema, stress, at worries na iniiwasan mo. Hahabol sa iyo ang mga limitations, risks, at failures na tinatakasan mo. Hahabol sa iyo ang mga expectations, responsibilities, at obligations na binabalewala mo.

At kapag nangyari yan, hindi ka na masaya. Hindi ka na nakakatawa. Hindi ka na nakakatuwa.

Kaya huwag mong isipin na yung mga pinaka masasayang araw sa buhay mo ay yung mga panahong hindi mo ginamit ang utak mo. Kasi hindi yan totoo. Ang totoo ay yung mga pinaka masasayang araw sa buhay mo ay yung mga panahong ginamit mo ang utak mo para gumawa ng mga bagay na makabuluhan, makatotohanan, at makatao.

Yun lang po ang aking blog post para sa araw na ito. Sana po ay nakapagbigay ako ng konting humor at konting aral sa inyo. Salamat po sa pagbabasa at sana po ay magkita-kita tayo ulit sa susunod kong blog post.